insan ne kadar garip bir yaratık.. asla kesin bir yargıya varamıyorsun; ne bütün ırk için ne de tek bir birey için. kendinin bile ne yapacağını kestiremezken başkasınınkini nasıl öngöreceksin ki? sorun ne aslında biliyor musun, bütün sıkıntımın kaynağı. kendimi tanıdığımı sanırdım eskiden. ama yanılıyormuşum. şimdilerde içinde olduğum sıkıntı yüzünden böyle saçma sapan işler yapıyorum diye kendimi avutmaya çalışıyorum, umarım haklıyımdır. arada toparlanıp benim için iyi olan şeylere doğru hamle yapıyorum, bir tatlı söz, bir gülümseme.. bilmiyorum ki, hiç bilmiyorum..
çok amaçsızım artık. iş aramıyorum, iş yok diye sızlanıyorum. elimin altında klimanın kumandası var ama onu açmak yerine havaya küfretmeyi seçiyorum. parodi gibi.. çözümler elinin altında ama sen onları uzanıp almaktan acizsin. kendime çok acıyorum. kendime acımama acıyorum. kötü bir kısırdöngü işte..
bir tarafıyla cenneti diğer tarafıyla cehennemi yaşıyorum burda. annemin kucağına yatıp ikinci bahar'ın tekrar bölümlerini izliyorum. sonra darlanıyorum yine, kapı camı açıp nefes alamamaya devam ediyorum. internete kaçıyorum, msn'de konuşacağım birileri olsun umuduyla. allahtan süper iki insan online oluyo genelde. reklam yapayım mı :) ya da diyelim, onlar kendilerini biliyor..
bak nasıl gülücükler filan yazmışım bir üstteki satıra. ne ara döküldü bu karakterler klavyeden? korkuyorum yahu.. birşeyler olacak, ya çok iyi ya da çok kötü.. iki olasılık da beni korkutuyor fazlasıyla. ama korkmayı hiç sevmem ki.. ben her zaman hayata karşı güçlü duran, başarılı, cesur bir hatun oldum. insanlar benden birşeyler bekledi hep, belli bir doğrultuda davranmayı. ve o doğrultuda korkuya yer yok ki.. herkes iyi şeyler bekledi benden, hala da bekliyorlar.. amerikaya git master yap, hoca ol, boşver dışişlerine gir, çok uluslulara kapağı at.. insanlara aldırmamayı bilmeyi ne çok isterdim şu an.
bu yazıyı neden yazdım bilmiyorum. başlarken sadece havanın sıcaklığından, denizin pisliğinden ve araba kullanmayı ne kadar özlediğimden bahsetmeyi planlamıştım.. plan plan plan. bak bu da büyük bi sorunum.. publish butonuna basacağım birazdan, blogu kontrol eden herkes okuyacak bunu. kafası karışmış bunun diyecekler. sonra da kapatıp pencereyi hotmail'i, yahoo'yu, ogame'i ya da sözlüğü açacaklar explorerdan. öylesine okunmuş bir yazı olacak.. bu durumdayım işte. bağırıyorum kocaman kocaman harflerle.
ne yapacağım ben??????
