Memur çocuğu olmanın eenn büyük etkisi garantici bir insan olarak yetişmektir. Orta sınıf olmanın getirdiği leblebi tozuyla mutlu olabilme, karne hediyesi olarak bisiklet alma, tatile apart otele gidip mutfağında bamya pişirme gibi tecrübeleri de yaşatsa da benim hayatımı en çok etkileyen şey bu garanticiliktir. Riske girmeme, alternatif bulmadan elindekini bırakmama ve tırıs tırıs yaşamakla kendini gösteren bu özelliği önce hep birlikte bir lanetleyelim:
Püü Allah belanı versin, yatacak yerin yok!!
Lanetledikten sonra bir sonraki aşama olan inkar ve reddetmeye geçebiliriz; benim şu an tam da içinde olduğum evreye. 30 yaşında dana kadar bir kadınım, 7 yıldır aralıksız iş hayatının içindeyim ve tam olarak 6 hafta içinde hayatımın en büyük risklerinden birini alıyorum; yeni bir iş bulmadan işimden ayrılıyorum. Yıllardır her can sıkıntısında tekrarladığımdan artık kendime bile inandırıcı gelmeyen "İstifa edicem ben yea!!" söylemini ciddi ciddi gerçeğe dönüştürdüm. Aileme bunu çıtlattığımda bile babamdan gelen "Aman evladım yeni iş bulmadan ayrılma." telkini yüzünden ne yapacağıma karar verene kadar evden 07:30'da çıkıp 18:30'da geri dönmeye devam etmek zorunda kalabilirim, bakçez. Huzursuzum, biraz endişeliyim, arada panik oluyorum ama genelde hissettiğim şey tam olarak şu :
YAPTIM AMK, VALLA DA BİLLA DA YAPTIM SONUNDA!!! OHH BEE!!! SENİN GİBİ ŞİRKETİN DE YÖNETİCİLERİNİN DE TEEE ÖREKELERİNE TÜKÜREYİM!!! GEBERİN İNŞALLAH!!! KURTULDUM LANN!!!
Bu heyecanın ne kadar süreceğini de hep birlikte izleyip göreceğiz. Şimdi 6 hafta sürecek bir Bejeweled Turnuvası'na başlamam icap ediyor.
Sosyal hastalık
3 ay önce
3 yorum:
blogun biriksin de heyecan olsun dediğim diziler gibi lan!
afferim bravo şakşuka.
ama sen yine de iş bulmadan... şaka be şaka. iyi yapmışsın.
biciwıld turnuvası karın doyuruyor mu sorarım sana, tamam tamam vurma gittim
İyi yaptım tabii, bicıvıld karın doyurmasa da ruh doyuruyor, zaman geçirtiyor boşver ;)
Invejo essa coragem, mas a idade também conta!
Entendo bem esses sentimentos, já que aos vinte e pouco me tornei uma funcionária pública e ainda por aqui ando, no mesmo sítio, tendo já perto de 60. No país onde vivo, Portugal, a reforma por idade é aos 66 anos, por isso já não falta tudo. Não me arrependo de ter tido sempre a segurança de um saláro fixo mensal, mas ao mesmo tempo, penso sempre o que eu poderia ter feito se não tivesse escolhido esta opção. Um abraço.
Yorum Gönder