Renk-ahenk

Sayısal teorimi ve içinden çıkamadığım ikilemimi daha önce sizlerle paylaşmış idim. Rahat batması kaynaklı problemlerimden bir diğerini bugün yastık altından çıkarttım. Bir möhendizle yapılan tartışma sonucu azcık çürütüldü ama olsun, teori benim teorim, değiştirir değiştirir sürerim ki ben bunu.
Şimdi şöyle ki, ben bir portakala baktığımda da, güneşe baktığımda da, kavunun içine baktığımda da aynı rengin tonlarını görüp buna turuncu diyorum. Velev sen okuyucu, bütün bu saydıklarıma bakıp sen de turuncu diyorsun, değil mi? Ama benim gördüğüm turuncuyla senin turuncunun bir olduğundan, birbirimizin kafasının içine girmedikçe nasıl emin olabiliriz? Belki benim pembe diye adlandırdığım renk tonu olarak algılıyorsundur sen güneşi de, "Güneş turuncu olur" diye öğrendiğinden ona ve ona benzeyen bütün renklere turuncu diyorsundur?
Buna cevap, "iletişim kurabilmek adına geliştirdiğimiz soyutlama yeteneği" oldu; bütün kırmızılara kırmızı diyemeseydik ya da bütün köpeklere köpek; her birini detaylarından ayrıştıramadan birbirinden farklı olarak ele alabilseydik ancak (Burada örnek olarak Borges'in Funes de Memorious öyküsü geldi) iletişim kurmak güçleşecekti belki ama Nietzsche'nin iddiasına göre sanattan ve hayattan çok daha fazla zevk alabilecektik. İşbu soyutlama yeteneği, iki kişinin turuncusu farklı olsa bile aynı isimle anılmasıyla sonuçlanıyor. Burada örnek olarak köpeği veremiyoruz, ellemek suretiyle algılanabilecek varlıklar değil de kavramsal varlıklar benim teorime konu oluyor çünkü. Renklerin ölçülemeyecek birşey olduğu varsayımında bulunarak oluşturmuşken teorimin temelini, "Renkleri ölçmek mümkün ki" yorumuyla inşaatımın iskeleti devrildi ama olsun; ölçülemeyecek birşey bulur bulmaz kelimeleri değiştirerek yeni bir teorinin mimarı olmazsam da ne olayım.