This is London

10 yıl sonra Londra ile ilgili hatırladığın ilk şey deseler, cevabım "Melezler!" olur sanırım.
Akla gelebilecek her çeşit insan ırkının kozmopolit kozmopolit yaşadığı bir şehirde bu pek de ilginç bir durum değil elbette ama varyasyonun pek de çeşitli olmadığı İstanbul'da yaşayan biri olarak bana ilginç gelmesi de çok ilginç değil. Gördüğüm çiftler şöyleydi örneğin; Zenci-İskandinav, Japon-Güney Amerikalı, Çinli-Beyaz, Hintli-Zenci, Hintli-İskandinav, Hintli-Beyaz, Hintli-Japon, Hintli-Çinli. Koca şehrin %75'i Hintli olunca böyle bir ağırlıkları oluyor herhalde :p

Buna istinaden, çok fena gıcık olduğum "cins koruma" saplantısı geldi aklıma. İlanlar vardır ya kedisine ya da köpeğine eş arayan insanların verdikleri; "2 yaşında Safkan Yorkshire Terrier kızıma safkan bir eş arıyorum." diye. Ulen o safkan dediğin böcekten bozma köpek zaten çoğu evcil hayvan ırkı gibi insan eliyle sonradan yapılmış. Öyle olmasa bile, doğada olsa bu hayvancık, "Aman bu bıçkın delikanlı benim asilzade rahmime piç tohumlarını bırakacak, buradan derhal uzaklaşmalıyım." mı diyecek? Bak ortada katır gibi bir örnek var, günün birinde bir aygır bir eşeğe meyletmeseydi çıkacak mıydı tepe tepe kullandığın bu gariban? Nedir bu müdahelecilik? Çeşitlilik ne güzel şey, elleyip ortalığı karıştırıp Tanrıcılık oynamak neden?
Cins tabir edilen hayvanların doğadaki en nazlı, en kolay ve en çok hastalanan hayvanlar olması bile sana birşey anlatamıyor mu?
İşbu çıkarımlarımdan hareketle bir İspanyol ya da genlerinde çilsizinden ginger DNA'sı taşıyan Irish ile melezleşmek istediğimi belirtir, "Hava çok sıcaakkk!!!" yakarışımla 10 günde Londoner olmuş kıçımın kenarı imajımı taçlandırırım.

Not: Başlık, son 10 gün her "Ehh bu niye böyle?!" ya da "Aaa bu niye böyle?" tepkimde aldığım cevaptır.