Zü-züüü

Cumartesi günü kara çocuğum Üzüm'ün ameliyatı var. Kendisi bundan sonra kısır bir kedi olacak. Hala suçluluk hissediyorum ne hakkım var buna diye. Fakaatt...
Dün akşam kalan son koltuk minderlerini çöpe atıp sabah 5'te kendisinin bağırışlarına uyandığımda ve yatak örtüme yine koku bıraktığını gördüğümde bu tereddüt uçuverdi!
Kısırlaştırılmamış bir erkek kediyle yaşanmıyor yaşanamıyor! Poşet ve kağıda bayıldığı için ortalıkta asla ve asla bunlardan bırakamıyoruz, gördüğü anda o rezil sıvıdan bırakıveriyor üstlerine. Bütün koltukları batırdı, hepsi bilmem hangi çöplükte şimdi. Yorganım 3 kere kuru temizlemeye gitti, kırlentlerimizi makinede yıkaya yıkaya şekilsiz elyaf yığınlarına döndürdük, kaç valiz kaç terlik çöpe atıldı, kaç perde kırklandı bilemiyorum. Eski kedimin bize zararı 24 adet minder olmuştu, bununki ise 1 ev.
Yine de... Ne bileyim işte.