8 Mayıs 2009

Peh...

Anneler Günü'nde onun yanında olup yanağına kocaman bir öpücük konduramadıktan; hediyesini internetten sipariş edip pazar günü elinde olacak şekilde postalattıktan ya da pazar günü çıkarılıp gıyabınızda anneye verilmek üzere babaya ulaştırdıktan sonra, gelmişiz İstanbul'larda tek başına hayatta kalmışız, çalışıp kendi paramızı kazanıp ayakta durmuşuz, büyümüşüz de özgür olmuşuz; neye yarar?
O orda, siz burda; zaman ise kaçıp durmakta...

3 yorum:

ABİ dedi ki...

ama bi taraftan İstanbul'da Emiliana Torrini gibi durumlar var...
Herşey bir arada olmuyor. Üzücü.
Anneciğinin anneler günü kutlu olsun.

Nakhar dedi ki...

2 gün önce yanından ayrılırken bak dedim anneler gününün sabahı ararım anne, ben şimdiden kutlayayım da...

amaaan dedi, anneler günü de niyimiş, bana hergün anneler günü... :)

o yüzden neymiş, bunalıma girmemek lazımmış :)

La Santa Roja dedi ki...

Olay anneler günü değil aslında, her gün anneler günü de ben ancak yılda 1-1,5 hafta görebiliyorum onun yüzünü :(
Bütün annelerin günü kutlu olsun.