* Üniversitedeyken asla yurtdışında çalışmayı/yaşamayı düşünmezdim. Şimdi bir imkan olsa da tası tarağı toplayıp gitsem diyorum.
* 25 yaşına kadar evlenmeyeceğimden ve çocuk doğurmayacağımdan neredeyse emindim. Evliliği bilmem ama, bir bebek isteyeceğim 6-7 yıl sonra.
* Çok realisttim, romantizm çocukça gelirdi. Meğer ben çocukmuşum.
* Aşk yok derdim, aşk varmış o da tek kullanımlıkmış diyorum artık.
* Bana yanlış yapanın canı çıksın derdim, tek kalemde adam silerdim. Bu kadar sertlik, bu kadar çizgi gibi doğruluk iyi olmuyormuş insan ilişkilerinde meğerse.
* Politika boktur sanırdım, meğer bok olan politikacılarmış.
* Mutlu olmak için az şeye ihtiyacım var diye düşünürdüm, insan aldıkça isteyen doymak bilmeyen bir yaratıkmış sonradan gördüm.
* Şu dünyada canımı verebileceğim 3 kişi var derdim. O 3'üne dışarıdaki ciğeri 5 para etmez insanlara gösterdiğim sabrın yarısını bile göstermemeye başladım. Hep orda olacaklar ya, peh...
* Çok arkadaşım var sanırdım, çoğu 4 günlük bir şeymiş.
* Kendimi hırssız diye nitelendirirdim, canımı sıktıklarında insanları itin götüne sokmaktan ve gözlerini oymaktan çekinmediğimi farkettim.
* Çok naiftim, keşke hala öyle olsam.
* Mümküm olduğunca uzun yaşamak isterdim, artık bir noktadan sonra bıkarım gibime geliyor.
* Büyüsem de içimdeki çocuk baki kalacak derdim, uzun zamandır ufaklıktan haber alamıyorum.
* Süperwoman'ım, herşeyin altından kalkabilirim diye düşünürdüm. Çok yoruldum.
* Ailemden hiçbir şey saklamam sanırdım, saklamak gerekiyormuş.
* 6-7 yaşlarındayken elime bıçağı her alışımda karnıma saplamak gelirdi içimden. Şimdi metro gelirken önüne atlayıveresim geliyor. Ama ölümden hala çok korkuyorum.
* Ölümden daha çok korkuğum şey yakınlarımın ölmesiydi, şimdiyse yaşlanmak.
* Aynalara doyamazdım. Şimdiyse bakmayı içim kaldırmıyor, herşeyden bu kadar yakınıp değiştirmek için hiçbir şey yapmayan tembel ve kabullenmiş, yenik kadını görmek istemiyorum.
* Eskiden yüzüme bakıp ruh halimi anlayabilirdiniz, artık çok güzel rol yapıyorum.
10 yorum:
20'li yaşlarda olsam bende durmam bu ülkede, ruh sağlığımı türk tv'leri izlemeyerek ve pek çok şeyden kendimi soyutlayarak korumaya çalışıyorum ve seni çok iyi anlıyorum.
zaman insanı öyle bir değiştiriyor ki, tıpkı nehirdeki bir taşın yavaş yavaş aşınarak biçiminin değişmesi gibi...
gerçi bu değişimlerin iyi taraflarıda var; artık çok güzel rol yapabilmen mesela...
Bu iyi bir şey mi, tartışılır aslında...
rol yapmak çok iyi bir şeydir ben hiç yapamam onun için sonuçları hep kötü olur. ama yemin ederim rol yapmayı o kadar çok istiyorum ki, bir gün öğrenicem yoksa bu gidişle çok kişi ile aram bozulacak.
hepimiz yazılan ayrı ayrı senaryoların oyuncularıyıs , ve zaman geçtikçe ve yaşlandıkça o ufaklıklar gidiyor yerine yüzlerinde benzer maskelerle dolaşan biz insanlar geliyoruz... herşey yapma herşey gösteriş herşey sahte...
The La Santa Roja Redemption (Imdb notu 9.2)
Homojen hayatlar yaşanıyor işte.
Emülsiyon olsa daha memnun olurdum ben :)
birden fazla kişiliğin olunca değişimleri kaldırmak biraz daha zorlayabiliyor insanı ama hippi yanımı her zaman sevmişimdir.
rol yapmak güzeldir kötü giden değişimleri bazen bir nebze de olsa katlanılabilir kılar.
bende hep yaşadığım şeyler baana özgü tek sanırdım deilmiş büyüyünce görmek bunları bir nevi rahatlatıor...
Yorum Gönder