11 Mart 2009

5 dakikalık mola

Daha 16 yaşındaki stajerimizin böbrek yetmezliği çektiğini ve 3 ayda bir diyalize bağlandığını öğrendim az önce. Ya çok klişe ama hayatımıza girip çıkan insanların ne dertleri var, hiç mi hiç haberimiz yok. Ne dertleri, ne hayalleri, ne umutları, ne hırsları, ne yılgınlıkları, ne mutlulukları var hiiiç bilmiyoruz. İşin kötüsü bilmeye de çalışmıyoruz. Ben de bu kendi içime döndüğüm 5 dakikanın sonunda unutacağım ve bir sonraki şoka kadar umursamayacağım.
İnsan denen varlık mı rezil birşey yoksa hayat mı boktan bilemedim.

2 yorum:

Aydan Atlayan Kedi dedi ki...

Dünyada öyle çok sorun var ki belki de tümüyle başa çıkamayacağımız için dönüp dönüp kendimize çıkıyor yolumuz...Unutup gidiyoruz hiç üzerinde durmadan.Bir kaç dakika düşünmek bile böyle sarsarken aklından çıkaramamak nasıl olurdu dersin?
Kısace rezil olan dünya...

La Santa Roja dedi ki...

Korkunç olurdu. Bencillik daha kolay geliyor insana işte...