Kifayetsiz Dil

İnsan duygularının doğruluğundan nasıl emin olur acaba?
Demem o ki, mutlu olduğumuzu düşünüyoruz mesela. Diğer insanların tanımladıkları "mutluluk"la aynı mı hissettiklerimiz? Üzgün olduğumuzu düşünürken diğerlerinin üzüntüsüyle bizim üzüntümüz aynı mıdır? Başkalarının beyninin, kalbinin içine girip onun hislerini hissedemeyeceğimize göre duygu gibi garip bir şeye nasıl kalıp olarak isim takabiliyoruz?

- N'aber Ayşaa?
- Çok mutluyum gıı, Sayısal'ı tutturdum.

Ayşa'nın "mutluluğu" ile senin Sayısal'ı tutturduğunda hissedeceğin mutluluk bir mi? İkisine de mutluluk denivermiş işte.

- Nasıl gidiyor Hamit?
- Çok üzgünüm, ceylan gözlüm bal dudaklım ayva göbeklim beni terketti. Öküzmüşüm de.

Hamit öküzünün üzüntüsü ile sizin "Üzgünüm" lafını söyleyebileceğiniz herhangi bir durumdaki hisleriniz aynı mı? İkiniz de "üzgün"sünüz işte.

Duyguları kelimeleri kullanarak, terimsel ifade etmek ne garip. İnsanlar aya bile çıktılar da kendi dillerinin kifayetsizliğine bir çare bulamadılar.