Ama hayat gerçekten iğrenç bu aralar. İşimden bıktım, kaprislerden - ego tatminlerinden bıktım, evde problemler var, sevdiğim adam 2,5 yılın ardından beni burda tek başıma bırakıp terk-i şehir yapma niyetinde, ülke bok çukuruna döndü, havalar çok sıcak, ekonomik yönden belimi doğrultamıyorum bir türlü, kedim kaçıp duruyor, iş başvurusu yapmak için yeterince ilan yok, başvurduğum işleri de yapmak istemiyorum zaten, arkadaşlarımla iyice koptum kimseyle görüşmüyorum, ilgimi çeken hiç bir etkinlik yok (Pazar günkü Massive Attack konseri hariç), ÖSS sonuçlarını bekleyip kardeşim için endişeleniyorum, annem bu aralar hep hasta korkuyorum, bileğim hala eşşek gibi şiş her adımda acıyor ama özel doktora gidecek param olmadığı ve Baltalimanı Hastanesi randevu alınamayacak kadar yoğun olduğu için yok sayıyorum, şaka maka yaşlanıyorum.
Ne kuaföre gidip kendimi şımartasım var, ne film izleyesim ne de müzik dinleyesim. Her yerde çılgın indirimler olduğunu duyuyorum ama bir çöp alasım yok. Evde 5 partilik alkol var, elimi bile sürmüyorum. Çikolata bile yemedim ne zamandır. Okunmamış kitaplar kitaplıktan taşıyor. İyi bir veteriner bulmam lazım 3 aydır, kedimi çok sevmeme rağmen daha aramaya bile başlamadım.
Özetlemek gerekirse; hayat uyuz ve ben de onunla yarışıyorum bu konuda!
Özetlemek gerekirse; hayat uyuz ve ben de onunla yarışıyorum bu konuda!
4 yorum:
Aaa, aynaya mı baktım ben az önce ne?!
bloğuna bişiyler yaz hanıımm!
Emo dediğin çorabını ters giyince depresyona bağlar. Senin dertlerin fena, o 5 partilik alkol stokuna bi' el at, beyni resetle, kendine gel derim..
hayır hayır, öyle olur herkese arada.
ama eninde sonunda böyle bir bezginlikten çıkartacak birşeyler önüne peydah olur kanımca.
biliyom ben ya.
öyle oluyo.
her 10 kişiden 7 sine.
Yorum Gönder